Beschrijving:

Schrijver: Jan Wolkers

Titel: Turks fruit

Druk: Grote Lijsters

Uitgever: Wolters Noordhoff

Jaar van de eerste druk: 1969

Aantal pagina’s: 158

Motto:

RASTAPOPOULOS: Ik, naar? Ik ben de grootste naarling van de hele wereld! Het is erg, maar toch écht waar!

CARREIDAS: O, nee, ik ben de grootste naarling van de wereld.. En ik ben trouwens veel rijker!

RASTAPOPOULOS: Misschien, maar ik heb mijn drie broers en twee zusters geruïneerd en mijn ouders uitgezogen… Nou, wat zegt u daarvan?

CARREIDAS: Dat is nog niks! Ik ben zo slecht geweest tegen mijn oud tante, dat ze is gestorven van verdriet!

RASTAPOPOULOS: Nu heb ik er genoeg van! Vooruit, geef toe, dat ik slechter ben dan u!

CARREIDAS: Nooit! Hoort u dat? Ik sterf nog liever!

                                                                                                                                                DE avonturen van Kuifje

                                                                                                                                                                Vlucht 714

Indeling: Het boek is ingedeeld in ongenummerde hoofdstukken. De tekst is achter elkaar doorgeschreven.

Samenvatting van de inhoud:

Het boek gaat over de relatie tussen de ik-persoon en zijn grote liefde, Olga. De ik-persoon is een vrouwengek en seksverslaafd. Hij houdt zelfs een dagboek bij van alle vrouwen waarmee hij naar bed is geweest. Soms zelfs met plukjes schaamhaar of een haarlok erbij geplakt, als hij de vrouwen zo gek kon krijgen.

Het boek gaat over Erik, een beeldhouwer, en over zijn relatie met zijn vrouw Olga. Olga heeft hem verlaten en Erik beschrijft korte hoogtepunten uit zijn relatie met Olga. Pas op tweederde van het boek horen we wat er gebeurd is. De hoofdstukken daarvoor zijn steeds of voor dat moment of erna. Zo wordt er een zekere spanning opgebouwd naar het moment waarop verklaard wordt hoe ze uit elkaar zijn gegaan. Die eerste hoofdstukken zijn eigenlijk één grote kreet 'ik ben zo eenzaam'. Vervolgens begint het bij het begin dat hij haar al liftend leert kennen. Ze worden verliefd, maar ze krijgen een auto-ongeluk. Een paar maanden later zien ze elkaar weer en van af toen was de liefde een feit en trekt ze bij hem in. We zien steeds hoe gelukkig hij is geweest met Olga. Het is een liefde die heel intens beleefd is. Seks speelt daarbij een belangrijke rol. Soms heb je het idee dat ze de hele dag naakt liepen en elk moment aangrepen om 'het' weer te doen. Uit de fragmenten na het keerpunt blijkt dat alle andere vrouwen niet dat voor hem betekenen als wat Olga voor hem was geweest. Ondanks dat het er dan flink aan toe was gegaan, vooral op seksueel gebied.

Olga was voor hem alles. Allerlei kleine details worden er van haar beschreven. Ze zorgt voor inkomsten, hoe klein ze ook zijn. Ze houdt van dieren, maar niet van kinderen. Dit blijkt ook uit twee beelden die Erik gedurende deze periode maakt. Het eerste is een moeder met kind, waarvan de wethouder zegt: "het lijkt wel of ze angst heeft voor het kind." Het andere beeld is een vrouw met een kat op haar arm, waarvan men opmerkt: "Het lijkt wel of het haar kind is." In beide gevallen heeft Olga uren lang model gestaan. Van het schaarse geld gingen ze regelmatig naar jazzconcerten, ten koste van vlees bij het eten. Ook de vakanties waren heel sober: een tentje op Ameland, waar de liefde ook weer heel intens beleefd werd.

De angst van Olga voor zwangerschap kwam door haar moeder, die een borstamputatie had moeten ondergaan. Tegen Olga zei ze vroeger dat Olga haar borst leeggezogen had. Een andere angst van Olga was kanker. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het moment dat zij wat roods in haar ontlasting ziet.

Het grote keerpunt in de relatie wordt volgens Erik geregisseerd door Olga's moeder, waarvoor Erik altijd al beneden de stand was geweest. Na de dood van Olga's vader is haar moeder constant aan het stoken. Ze zegt dat andere vriendinnen van Olga het beter hebben. Uiteindelijk blijkt Olga niet ongevoelig voor de materiële tekortkoming.

Een zakendiner is het breekpunt. Olga zit te flirten met een zakenrelatie, tot genoegen van haar moeder, maar tot ontzetting van Erik. Hij wordt er misselijk van en geeft midden aan tafel over. Op de terugweg van de toilet slaat hij uit woede Olga een blauw oog. Olga neemt dit niet en trekt bij haar moeder in. Uiteindelijk volgt een scheiding. Olga hertrouwt nog twee keer, maar wordt niet echt gelukkig.

Het boek eindigt met het ontstaan van een tumor bij Olga. Haar haar valt uit en ze wordt vergeetachtig en opvliegerig, dit alles door de medicijnen. Van af dat moment bezoekt Erik haar iedere dag. Hij koopt een pruik voor haar en ook Turks fruit, het laatste en het enige snoep dat ze nog kon eten. Op een dag sterft ze en is het verhaal uit.

http://www.scholieren.com/boekverslagen/5132

Structuurelementen

Tijd

Het verhaal speelt zich af in de jaren 60. Al is dat niet heel duidelijk te merken. Tijd is niet heel erg belangrijk, omdat hij vooral flashbacks heeft. Wat wel duidelijk is, is dat het na de oorlog is, maar niet in de toekomst. Dus voor 1969, wanneer het boek is uitgegeven. Het verhaal, inclusief de flashbacks duurt ongeveer 8 tot 10 jaar. Er zit geen logische volgorde in de tijd, en is zeker niet chronologisch verteld.

Plaats

Het verhaal speelt zich voornamelijk in Amsterdam af. Daar heeft de ik-figuur een atelier heeft. In het begin, wonen ze daar gelukkig samen, na de scheiding gaat Olga weg, maar blijft hij daar wonen. Ook komen de uitstapjes met Olga veel voor in het verhaal. Maar deze plaatsen zijn niet heel belangrijk.  De ruimtes hebben sowieso niet een hele belangrijke functie in het verhaal.

Personen

Personen

Ik-figuur: Een kunstenaar of beeldhouwer. Hij woont in Amsterdam en heeft daar ook zijn atelier. Wanneer hij liftend langs de weg staat ontmoet hij Olga. Hij wordt stapelgek op haar, dit kun je merken aan het feit dat er altijd over haar wordt geschreven. Hij geniet van zijn leven bij haar en van de seks, die overigens uitvoerig en met een grof taalgebruik wordt beschreven. Nadat de relatie tussen hem en Olga stukloopt stort hij als het ware ineen. Hij eet voor een tijdje niets of nauwelijks en is depressief. Olga betekende alles voor hem. Het uiterlijk van de ik-figuur wordt niet besproken en ook zijn naam wordt niet genoemd.

Olga: Een roodharige vrouw met sproeten. De ik-figuur en Olga ontmoeten elkaar wanneer ze de ik-figuur oppikt als hij liftend aan de weg staat. Het boek wordt beschreven vanuit het oogpunt van de ik-figuur, dus we krijgen gedurende het verhaal niets te weten over hoe Olga over bepaalde dingen denkt of hoe ze zicht voelt. Volgens de ik-figuur heeft ze een goddelijk lichaam met mooie rondingen. Olga’s kinderlijke gedrag, ik wil bijna zeggen bijgelovig, is erg opvallend. Haar moeder heeft haar laten geloven dat zij als kind haar geamputeerde borst eraf heeft ‘gezogen’. Olga is voor een tijdje de echtgenote van de ik-figuur, maar ze gaan uitelkaar wanneer ze vreemd is gegaan met een andere man. Olga sterft ten gevolge van een tumor in haar hoofd. Naarmate je verder leest takelt ze snel af tot haar overlijden.

Olga’s vader: De vader van Olga lijdt aan obesitas, hij is dan ook erg dik. Verder is hij lief, aardig en heeft hij veel over voor zijn dochter. Hij wordt bedrogen door de moeder van Olga, zijn vrouw. Hij moet eigenlijk op dieet, maar zijn vrouw voorkomt dit door hem vetrijk te eten te geven waardoor hij uiteindelijk sterft.

Olga’s moeder: De moeder van Olga is een echte bitch. Het feit dat ze, toen Olga klein was, haar wijs heeft gemaakt dat het haar schuld was dat ze een borst miste zegt voor mij al genoeg. Ook helpt ze haar eigen echtgenoot om zeep door hem vettig voedsel te geven terwijl dit dodelijk voor hem is. Ze heeft een grote hekel aan de ik-figuur en doet er ook alles aan om de relatie tussen Olga en de ik-figuur kapot te maken. Volgens de ik-figuur is het ook haar schuld dat Olga bij hem is weggegaan. Ook bedriegt ze haar echtgenoot door vreemd te gaan.

Perspectief en verteller

Turks Fruit wordt vanuit een ik-persoon verteld.

Verhaal conventie

Het is een realistisch verhaal. In het begin ben je verliefd, en als ze dan niet meer van je houd, kun je het niet loslaten.

Stijl

Het boek is niet heel moeilijk geschreven, zonder lastige woorden. Het enige lastige eraan is, dat hij soms dingen zo gedetailleerd verteld, dat je het niet meer helemaal snapt.

Bedoeling

Verklaring van de titel

Het boek heet Turks fruit, omdat Olga  om Turks fruit vroeg toen ze in het ziekenhuis lag. Turks fruit klinkt goed en gezond, maar dat is het niet. Net als de relatie van de ik-figuur en Olga.

Verklaring van het motto

Het is een nutteloze discussie. Die symboliseert de discussies die Olga en de ik-figuur hadden.

Opdracht

Voor Olga Stabulas

Olga is de grote liefde van de ik-figuur, het hele boek draait om haar.

Motieven

Een aantal motieven zijn:

Liefde, kanker, overspel, verdriet en seks

Leidmotieven

De belangrijkste leidmotieven zijn Olga en rood haar.

Thema

Het thema van Turks Fruit is maak alles kapot wat mooi was.

Idee

Het idee is dat je moet genieten van alles dat mooi is, want alles gaat kapot, of bederft, en dan heb je er niets meer aan. Dan is je leven waardeloos geworden.

Schrijver

Nederlands romanschrijver en beeldhouwer (Oegstgeest 26.10.1925). Derde zoon uit een orthodox-christelijk gezin, waarin de vader een dominerende rol speelde. Na de lagere school, waarin zijn tekentalent zich al begon te manifesteren, laat hij zich inschrijven aan de Leidse Schildersacademie Ars Aemula Naturae, terwijl hij zich in leven houdt met versch. baantjes zoals dierenverzorger, tuinjongen en jongste bediende op een distributiekantoor. Na WO II studeert hij beeldhouwkunst aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunst en vervolgens aan de Rijksacademie te Amsterdam. Werkt op uitnodiging van de Franse regering een jaar bij Zadkine te Parijs. Het beeld `Jongen met haan' wordt in 1956 bekroond met de Sint Lucasmedaille.
Grotere bekendheid zal hij evenwel krijgen dank zij zijn proza. Na enkele verhalen in Podium debuteert hij in 1961 met de verhalenbundelSerpentina's petticoat. Een jaar later verschijnt de roman Kort Amerikaans waarmee zijn succes als schrijver gevestigd wordt, in 1963 gevolgd door een nieuwe verhalenbundel, Gesponnen suiker, en de roman Een roos van vlees. Ook met toneel heeft Wolkers zich aanvankelijk, en met succes, beziggehouden. In 1963 verschijnt De Babel, geschreven in opdracht van de gemeente Amsterdam en opgevoerd door Studio. In 1966 wordt zijn eenakter Wegens sterfgeval gesloten (1963) opgevoerd door het Nieuw Rotterdams Gezelschap.
Het vroege werk van Jan Wolkers kan men zien als een afrekening met zijn streng calvinistische opvoeding in het dogmatische milieu van zijn geboortedorp Oegstgeest. Die achtergrond speelt het meest duidelijk een rol in zijn op persoonlijke herinneringen gebaseerde Terug naar Oegstgeest (1965). De bij het verschijnen van zijn verhalen en romans als schokkend ervaren beschrijving van seksualiteit en sadisme in een sfeer van schuld en boetebesef trokken vooral bij een jongere generatie sterk de aandacht. Het grondthema daarbij is de bevrijding van de dominante vaderfiguur en van de levenssfeer waar deze een vertegenwoordiger van is. Met dit thema hangt ook de ambivalente houding ten opzichte van dieren samen, die van een zekere tederheid getuigt, maar ook in sadisme kan omslaan.
In diezelfde jaren ontwikkelt Wolkers zich tot communist en toont ook in zijn werk een steeds sterker wordend engagement: antikapitalistisch en anti-kolonialistisch. Duidelijk komt deze ontwikkeling tot uiting in het autobiografische Werkkleding (1971). Geleidelijk evolueert het werk van Wolkers inhoudelijk van de eerder gesignaleerde bevrijdingsthematiek in de richting van het thema van de alom tegenwoordige dreiging van verval en bederf. In de roman De walgvogel (1974), ontstaan na Wolkers' reis naar Indonesië in 1970, is sprake van een naar destructie leidende ontwikkeling, zowel in de idyllische jeugdliefde die het onderwerp is van de roman, als in de politieke ontwikkelingen in het naoorlogse Nederlands-Indië. 
Het latere werk van Wolkers bevat steeds minder autobiografische achtergronden. Opvallend is bijv. dat voor het eerst in De perzik van onsterfelijkheid (1980) geen bijbelse elementen meer een rol spelen. Blijkbaar maakt Wolkers zich in later werk meer en meer los van zijn eigen verleden om zich sterker op politieke en algemeen-menselijke problematiek te richten.
Wolkers is ongetwijfeld de meest gelezen Nederlandse schrijver, ondanks het feit dat de kritiek aanvankelijk allerminst lovend was over zijn werk. Daarbij speelde de morele verontwaardiging over het feit dat hij onverbloemd over seksualiteit schreef en de christelijke moraal scherp bekritiseerde een grote rol. Vooral het verhaal `Kunstfruit' uit Gesponnen suiker riep een storm van verontwaardiging op. Die kritiek is later verstomd en heeft plaats gemaakt voor bewondering, onder meer voor de knappe compositie van sommige romans. De belangstelling voor zijn werk blijkt niet alleen uit de hoge oplagecijfers, maar ook uit de vele vertalingen. Van de roman Turks fruit werd bovendien in 1972 een verfilming uitgebracht die grote aantallen bezoekers trok. Ook van Kort Amerikaans en van de latere roman Brandende liefde (1981) werden films gemaakt. Het oeuvre van Wolkers werd bijzonder weinig bekroond. Pas in 1982 wordt hem de Constantijn Huygensprijs toegekend, de eerste grote prijs voor zijn gehele oeuvre.
In 1980 vestigt Wolkers zich op het eiland Texel om in alle rust te kunnen werken. 

www.janwolkers.nl

Stroming

Jan Wolkers wordt gerekend tot de beste auteurs in de naoorlogse Nederlandse

literatuur.

Plaats van werk in oeuvre

Het oeuvre van Jan Wolkers is erg omvangrijk. Zijn werk bestaat o.a.uit::

romans, verhalen, essays,autobiografieën en dagboeken.

In 1958 debuteert hij als schrijver met een verhaal in het tijdschrift Podium: “De

verschrikkelijke sneeuwman”

In 1961 kwam de verhalenbundel Serpentina’s Petticoat uit.

Hierna volgden in korte tijd enkele romans, b.v. Kort Amerikaans.

De roman Turks fruit werd in 1969 uitgegeven. Turks fruit is waarschijnlijk zijn meest succesvolle boek.

Turks fruit werd in 1973 verfilmd door Paul Verhoeven. De film veroorzaakte veel

opschudding in Nederland. Naast Turks Fruit zijn later ook andere werken van hem

verfilmd: Kort Amerikaans (1979), Brandende liefde (1983), Een roos van vlees

(1985), Terug naar Oestgeest (1987), Zomerhitte (2008).

Wolkers ‘’laatst bekende tekst’’ is het Groot Dictee der Nederlandse Taal van 2007.

Als Wolkers niet twee maanden voor het evenement was overleden, zou hij haar

zelf, hebben voorgedragen. Naast schrijver was Jan Wolkers ook schilder en

beeldhouwer.

Verband werk/ leven

Jan Wolkers is streng en zwaar gelovig opgevoed. Zijn gereformeerde afkomst komt

veelvuldig terug in zijn romans. Verder kenmerken zijn romans zich door een grote

openheid over seksualiteit. Andere thema’s die veel voorkomen in het werk van

Wolkers zijn (lichamelijk) verval en de dood. Op zijn eerste schilderijen gebruikte hij

ook het thema dood, dat waren bijvoorbeeld stillevens met schedels. Wolkers kwam

vroeg in aanraking met de dood. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, in 1944, overleed

zijn oudste broer Gerrit Johannes Wolkers, op 22-jarige leeftijd aan difterie.

Het boek Turks Fruit, wat ik van Wolkers heb gelezen, heeft ook een verband met

zijn leven. In 1958 trouwde Wolkers met Annemarie Nauta, maar dit huwelijk was

niet van lange duur. Deze periode vormde een inspiratiebron voor de roman Turks

Fruit. Olga, de hoofdpersoon in het boek, was gebaseerd op Annemarie. Met Olga’s

kanker en haar overlijden in Turks Fruit symboliseerde Wolkers het rouwproces dat

hij doorging na het verbreken van de relatie met Annemarie Nauta.

Literaire prijzen

• 1963: Prozaprijs van de gemeente Amsterdam, bekroond werk: Serpentina’s

petticoat.

• 1982: Constantijn Huygens prijs, bekroond werk: gehele oeuvre, deze prijs

weigerde Jan Wolkers

• 1989: P.C. Hooft prijs, bekroond werk: gehele oeuvre, ook deze prijs nam Jan

Wolkers niet in ontvangst

• 1991: Busken Huet prijs, bekroond werk: Tarzan in Arles

• 1996: Hendrik de Vries prijs, bekroond werk: gehele oeuvre

Wolkers heeft alleen de Busken Huetprijs aangenomen. De Prozarpijs van de

gemeente Amsterdam stuurde hij in 1966 terug uit protest tegen het optreden van

de politie bij de rellen rond het huwelijk van Beatrix en Claus. Ook weigerde hij de

Constantijn Huygens prijs. Wolkers weigerde de P.C. Hooft Prijs omdat stripauteur

Marten Toonder nog nooit een grote literatuurprijs had gekregen, maar ook omdat hij

vond dat hij al eerder prijzen had verdiend voor zijn boeken. Een procedure om hem een Koninklijke onderscheiding te geven werd stopgezet omdat verwacht werd dat hij

die ook zou weigeren.

Beoordeling

Ik vond Turks Fruit een beetje een apart boek. Ik had er grote verhalen over gehoord, en direct de eerste dag werd ik al uitgedaagd om de eerste bladzijde hardop voor te lezen. Hoge verwachtingen dus. Maar ik vond dit eerlijk gezegd een beetje tegenvallen. Het was veel van hetzelfde, en in principe vond ik het gewoon een seksverslaafde, die zijn vriendin is kwijtgeraakt, en helemaal door haar geobsedeerd geraakt is.

Extra opdracht

Ik vond de extra opdracht erg ingewikkeld. Het was moeilijk om te mailen over wat je gelezen hebt. Daar komt ook nog eens bij dat ik het niet heel erg logisch vind. Een normaal boek lees je ook niet samen met iemand anders. Natuurlijk zijn er dingen die je niet helemaal begrijpt, maar ik zou er zelf dan niet iemand over gaan mailen of iets dergelijks.

Mails

Mail 1:

Hee jasper,

Ik heb de eerste 3 hoofdstukken gelezen en zal daar even mijn reactie over geven. Het begon best wel vaag, omdat je gelijk in het verhaal valt en niet echt eerst een inleiding hebt. Wat ook een beetje vaag is, dat bij elk hoofdstuk de tijd verandert. In hoofdstuk 3 kom je er wel achter dat er verteld wordt over de relatie tussen Erik en Olga. Ook wordt alles heel gedetailleerd weergegeven. Aan het begin kwam ik er wel gelijk achter dat dit boek een ommekeer was in de wereld van toen aangezien er veel seks en grof taalgebruik in voor komt. Maar later wen je hier wel aan en kun je gemakkelijker doorlezen. Ik vind wel hoe verder je leest hoe meer je het verhaal gaat snappen.

Wat vind jij van hiervan? En van het tweede deel?

Groetjes Stijn

Meujj Stijn,

Ik ben het wel met je eens hoor, ik word alleen echt helemaal gek van de hele tijd dat gepraat over seks. Dat begint echt te vervelen op een gegeven moment. Pas bij het auto-ongeluk begint er iets van een verhaal in te komen.  Ook in het tweede deel worden bijna alleen maar flash-backs verteld. Het enige waar de ik-figuur aan kan denken, is aan Olga, en hoeveel seks ze wel niet hebben gehad. Dat is echt knap saai. Hij is helemaal geobsedeerd door Olga, dus dit moet dan wel een ontzettend lekker wijf zijn. Alleen vind ik het een beetje raar dat Olga geen moeder wil worden… Maar misschien ligt dat aan dat verhaal met die moeder en de borstamputatie ofzo.

Groetjes,

Jasper

Mail 2:

Heee,

Ja ik denk ook dat Olga geen moeder wil worden omdat haar moeder verteld heeft dat Olga een van haar borsten eraf heeft gezogen. Verder klopt het wel dat er eerst over het heden verteld word en dan volgen er terugblikken. Er wordt steeds een verband gemaakt tussen het heden en het verleden. Ik krijg ook steeds meer een beeld van de hoofdpersonen. Olga is wel een beetje een apart typetje, maar volgens Erik is zij DE vrouw. Ook komen nu de ouders van Olga aan bod. Haar moeder blijkt een vervelende vrouw die zich met alles bemoeid tussen Erik en Olga. De vader van Olga is wel heel aardig en vindt alles wel prima volgens mij.

Stijn

Hey man,

Haha ja wel goeie gozer inderdaad. Had ik ook wel als pa willen hebben. Daarom zal Olga ook wel zo verdrietig zijn geweest om haar vader. Ook de ik-persoon had goeie herinneringen aan hem. In het volgende deel gebeurd niet heel veel, ze beschrijven een beetje de huisdieren die ze gehad hebben. Ze zijn allemaal alweer dood, op de poes na. Ook hebben ze het over alle mannelijke aandacht die Olga krijgt. Ze hebben een beetje ruzie. Olga belt veel met haar moeder, over haar vriendinnen die auto’s krijgen en dat soort dingen. Eerst maakte het haar niet uit, maar nu vind ze dat ineens heel erg. Dat vind ik een beetje apart, maar het kan zijn dat dit door die moeder komt ofzo. Erg duidelijk vind ik het niet. Verder zijn het nog meer herinneringen.

Groetjes,

Jasper

Eey Jasper,

Ja dat klopt inderdaad, ook vind ik dat de ik-persoon, Erik dus, veel accepteert van Olga. Ik zou daar zelf niet zo mee om kunnen gaan denk ik. Ze heeft soms een beetje rare acties. Ik begin wel steeds meer het verhaal te snappen naarmate ik verder lees.

In het volgende hoofdstuk, hoofdstuk 7, gaan Erik en Olga trouwen. Dit gebeurt ook weer op hun eigen manier, een beetje chaotisch en goedkoop. De bruiloft is gratis alleen het trouwboekje kost een klein beetje geld. De relatie tussen Erik en zijn schoenmoeder wordt met de dag slechter, Erik denkt negatief over haar en dat is volgens mij wederzijds.

Ik vind nog wel steeds dat er iets te veel herinneringen worden beschreven. Dit gebeurt vaak ook nog met erg lange zinnen en dat komt nu wel een beetje mijn neus uit. Dat is wel een nadeel van dit boek.

Trouwens we zijn nu bij hoofdstuk 10, dus vanaf daar kun je weer een mailtje terug sturen.

Groetjes...

Inderdaad man, met moeite kan ik nog verder lezen. Er gebeuren gewoon weinig afwisselende dingen.

In deel 5 van het verhaal ziet ik-figuur Olga weer voor het eerst na een wat langere tijd.

Meteen als Olga het café, waar de ik-figuur zit te wachten binnenkomt, ziet hij dat Olga haar hele stijl

veranderd heeft, de ik-figuur noemt haar een juffrouw.

De ik-figuur en Olga hebben in café afgesproken om daarna samen de echtscheiding te regelen. Je

merkt aan alles dat de ik-figuur helemaal niet wil scheiden. Olga merkt dit en zegt tegen hem: ‘Het

moet, jongen. Het moet.’ Ik vind het heel apart dat de hoofdpersoon helemaal niet wil scheiden, maar

toch in stemt omdat hij niet anders kan, want Olga wil het. Om de scheiding erdoor te krijgen, moet

hij beweren dat het niet aan Olga ligt, terwijl zij hun relatie wilde stoppen, dat vind ik ook een beetje

vreemd. Olga wist dat de ik-figuur het niet uit vrije wil zou willen tekenen. Daarom besloot ze na de

afspraak met de advocaat niet meteen weg te gaan maar het voorstel van de ik-figuur om ergens

wat te gaan drinken aan te nemen. Olga had geen zin in gezelligheid maar drukte meteen het papier

onder de neus van de ik-figuur. De ik-figuur pakte het papier en zette er in grote letters op: WAT JE

GEDAAN HEBT, WAT JE DOET OF ZULT DOEN, WAAR JE OOK HEEN GAAT, IK BLIJF ALTIJD

VAN JE HOUDEN! Het enige wat Olga hierop zei was: ‘Nu is het waardeloos.’

In de rest van dit deel stort de ik-figuur zich op zijn werk maar toch heeft de ik-figuur hier veel korte

relaties. Al die vriendinnen vergelijkt hij met Olga. Opeens heeft de ik-figuur er genoeg van en wordt

vader. De vader van een kokmeeuw die niet meer kan vliegen. Uiteindelijk, wanneer de meeuw

weer op krachten is gekomen, laat de ik-figuur hem vrij. Dit was voor de ik-figuur een erg moeilijk

moment. Ik vind het een beetje vreemd dat je jezelf vader van een dier gaat noemen. In dit deel

komt weer een spreuk voor die de Amerikaanse meisjes (aan het begin van het boek) op de muur in

zijn huis hebben geschreven. De spreuk luidt: ONE WHO PUTS SALT IN TGE SUGAR BOWL IS A

MISANTHROPE, de ik-figuur had dit willen veranderen in: ‘one who puts a seagull in the sugar bowl is

a misanthrope´. Ik snap dit niet, kan je dit misschien even uitleggen?

Het was mij inderdaad ook duidelijk dat de ik-figuur niet van Olga wil scheiden. Het dringt nog niet echt tot hem door. De relatie liep stuk omdat Olga veranderde, maar de ik-figuur is in dat deel ook van slag omdat ze zo was veranderd. In plaats van zelfgemaakte jurken loopt Olga nu in strakke mantelpakjes van dure merken, zoals jij al zei: een juffrouw. De ik-figuur denkt dat dat door haar moeder komt. Ondanks dat hij absoluut geen echtscheiding wil, laat hij het zonder ruzie gebeuren. Dit vind ik wel raar. De ik-figuur doet niet z'n best om haar bij hem terug te krijgen, hij haalt enkel oude herinneringen over Olga op. Het is wel raar dat Olga hier zo gemakkelijk mee omgaat, of tenminste zo lijkt het. Ze lijkt geen last te hebben van de echtscheiding terwijl ze jarenlang een zeer hechte relatie heeft gehad met de ik-figuur. Je kan merken dat de ik-figuur ook nog na de scheiding Olga nogsteeds niet los kan laten. Op het moment dat hij vader wordt van de meeuw, laat hij haar pas los. Ik denk dat daarom de vrijlating van de meeuw ook zo moeilijk voor hem was. Ik vind het ook raar dat je jezelf een vader gaat noemen van een dier, maargoed. 
Ik snapte die spreuk trouwens ook niet helemaal, heb eigenlijk geen idee wat het betekent.

Nee man, gewoon een vaag stukje. Ik ben echt behoorlijk klaar met dit boek.

Ik vind dit deel wel wat interessanter dan de andere delen omdat er hier best veel gebeurd.

Olga heeft hier nu weer een man maar alweer gaat het fout. De hoofdpersoon krijgt in dit

deel alweer veel brieven van Olga. Je merkt dat ze het er niet zo leuk vind. Olga komt ineens

weer terug en komt weer bij de hoofdpersoon. Beetje raar dat ze alweer bij em terugkomt

terwijl ze zo graag bij em weg wou. Dat Olga kanker heeft vind ik niet zo leuk, aan de andere

kant is het niet zo standaard verhaal en is het misschien wel leuk dat het een slecht eind

heeft. Ik vind het wel heel mooi beschreven dat de hoofdpersoon dan nog steeds naar Olga

toegaat wat er ook gebeurt is. Wat ik ook leuk vind is dat ze turks fruit gaat eten op het eind

door haar loszittende tanden. Dit slaat weer terug op de titel. Ook de rode pruik vind ik een

belangrijk deel in het verhaal omdat dit echt kenmerkend aan het verhaal was en nu ze geen

haar meer had koopt de ik- persoon zo'n dure pruik. Terwijl hij niet veel verdiende.

Kortom het einde vond ik best mooi beschreven, wel vond ik het aan de andere kant zielig

dat het zo afliep. En wat ik ook erg jammer vond dat Olga zo veranderde op het laatst. Ik

weet niet zeker of het door de tumor komt dat ze zo veranderde dit wordt niet duidelijk

beschreven dus ik denk dat je dat zelf moet invullen haha.

Maarehh Stijn... Wat mij betreft hebben we alles nu wel besproken. Zie je wel weer op school.

Groetjessssss

Door Jasper de Wolde

2V4C